Dobry wieczór  

Cisza.... jakie to piękne słowo jak to jest że zbiegiem lat człowiek pragnie ciszy? Ja może nie jestem jakoś bardzo stara,  ale pęd życia i hałaśliwość moich dzieci powodują ,że nie umiem znieść hałasu i pragne ciszy. A zresztą hałas za oknem też mi w tym nie pomaga. Ja już tak mam. I marzę o tym by mieszkać gdzieś gdzie nie ma ludzi którzy myślą tylko o sobie. Nie zapraszają gości o 21:30 w normalny dzień , ani nie sprawdzają mocy głośników o 23....albo nie kłócą się tak głośno,że słychać każde słowo. No ,ale nic takie są uroki mieszkania w blokach kiedyś będę mieć swój dom o tak...

A dziś narazie muszę się cieszyć z tej chwilowej ciszy  a jak wy drogie czytelniczki? Ciekawe czy ktoś to czyta chyba nie bo jak pisałam o wyzwaniach literackich to nikt się nie odezwał więc chyba piszę do szuflady. Myślałam ,że  ten etap mam już za sobą. 

Zawsze chciałam pisać, ale tak żeby ktoś to czytał, żeby wnosiło coś do jego życia ,żeby dawało radość i relaksowało albo rozśmieszało , moje opowiadania czytały moje przyjaciółki ,znajome , moja mama której zawsze się wszystko podoba - ale musi jej się podobać w końcu to matka matkom się zawsze podobamy  nawet jak czujemy się brzydkie stare i niepotrzebne- mój mąż, siostra moja o nawet tata.Więc jest już jakieś grono odbiorców a i moje dzieci,  ale one to bardziej słuchały bajek i zasypiały przy nich więc teraz nie wiem czy je znudziłam czy tak bardzo im się spodobały ,że się do nich przenosily w wyobraźni. Chciałabym, żeby pisanie to była moja praca. Ale tak się nigdy nie  stanie ,zazdroszcze tym co mają piękne talenty i mogą się z tego utrzymać i mieć zadowolnienie. 

No i sobie ponarzekałam idę spać może mi się przyśni, że jestem pisarką ,ale ja wcale nie chce być sławna absolutnie chce poprostu robić to co bardzo lubię....

A teraz marsz spać...